Afscheid

17 maart 2011 - Uberlândia, Brazilië

Ik zit hier heerlijk in mijn huis in Uberlândia. Helaas is dit een van de laatste dagen dat ik hier zit. Ik verhuis zaterdag naar mijn derde gastfamilie. Na zes maanden in het zelfde gezin te hebben gezeten, zal dit een hele leuke, maar ook rare verandering zijn.

Afgelopen week heb ik ook afscheid genomen van mijn gastzus Constanza. Ze zit weer in Belo Horizonte. Ze komt nog één week terug naar Uberlândia, voordat ik naar Nederland ga. Ik hoop dat ik hier dan ook ben om haar weer even te zien. Ik heb op het vliegveld afscheid moeten nemen, na twee geweldige weken in Flecheiras. Het was raar, maar ik zal haar zeker nog weer zien, is het niet hier, dan in Nederland of een andere plek op de wereld.

Die geweldige twee weken in Flecheiras of eigenlijk het nog kleinere plaatsje Guajiru zijn omgevlogen. Het zijn twee erg kleine vissersdorpjes in het noorden van Brazilië. Je kunt een duidelijk verschil zien tussen het noorden van Brazilië en de rest. Het is er veel armer. In het noordoosten vindt je buiten de grote steden eigenlijk alleen maar kleine vissersdorpjes. Doordat het zo dicht bij de evenaar ligt, slechts 4 graden er vanaf, is het ook erg warm. De echte warmte van het noordoosten hebben we gelukkig niet gemerkt, maar het was er wel warm. Ook de tweede week zijn we doorgekomen door bij het zwembad te liggen of in de zee tussen de ruige golven zwemmen. We hebben nog één dag een tour gemaakt met de 'buggy'. Dit is een strandauto'tje die je meeneemt naar andere stranden en mooie plekken. Het waren twee hele leuke weken met leuke mensen. Wat het extra speciaal voor mij maakte, was dat mijn moeder en Marinus er ook bij waren. Niet alleen voor mij, maar ik denk dat zij het ook twee geweldige weken vonden!

En nu eindelijk weer in Uberlândia. Twee weken in het noordoosten van Brazilië is geweldig, maar het is toch weer fijn om hier te zijn en terug te vallen in het bekende ritme. Vandaag ben ik alweer sportief geweest en heb twee uur in de sportschool doorgebracht. Daarna ben ik naar de universiteit geweest, om te vragen wanneer ik mag beginnen en welke lessen ik krijg. Het blijkt dat heel veel vakken vol zaten dus nu mag ik alleen dinsdags en vrijdags lessen volgen, 's middags. Helaas lukte het niet om fotografie te volgen, maar ik mag nu geschiedenis van de Braziliaanse media volgen en nog een vak, welke ik niet meer weet. Vrijdag middag van twee tot een uur of zes zal ik mijn eerste lessen volgen. Ik ga dan ook kijken of ik misschien nog andere vakken van andere opleidingen kan volgen.

Nadat ik de zaken op UFU (Universidade Federal de Uberlândia) heb geregeld, heeft mijn vader me weer opgehaald. Hij moest nog even wat dingen regelen, dus we stopten bij een 'schoenenfabriek'. Het was een klein fabriekje, verscholen achter een huis. Mijn vader was druk bezig, dus ik besloot even rond te kijken. Het was erg interessant en ik kon helemaal niet veel machines vinden. Het deed me een beetje denken aan die fabrieken van vroeger, maar dan kleinschaliger. Er werkten een stuk of vijftien mensen. Één iemand was schoenendozen aan het vouwen, de ander was de stof in de juiste vorm aan het knippen en de ander met een machine de zool vastlijmen. En het restultaat zag er ook nog eens perfect uit, heel indrukwekkend.

Kortom er zijn weer veel nieuwe dingen gebeurt, maar er gaan ook veel nieuwe dingen weer gebeuren. Ik zal nu ook even een aantal foto's van Flecheiras op de site zetten, kunnen jullie ook zien hoe mooi het daar was! Verder wil ik jullie allemaal bedanken voor de ontzettend lieve reacties die ik van jullie allemaal heb gekregen. Het is echt super leuk dat jullie af en toe wat achter laten, ook omdat ik verder niet zo heel veel contact meer heb met Nederland.

Liefs.

Foto’s

1 Reactie

  1. Machteld en Erwin:
    17 maart 2011
    Hee Liefje!
    Wat weer een leuk verhaaltje, ik ben blij dat je zo genoten hebt van de tijd met je mams tijdens je vakantie! Maar waar ik helemaal blij om ben is dat de tijd dat je weg geweest bent inmiddels langer is dan de tijd dat je daar nog zit! Voor jou natuuuuuurlijk weer een moment van afscheid maar ik kan je zeker vertellen dat de mensen hier enorm uitkijken naar het moment dat jij weer op Nederlandse bodem staat!

    Geniet van je de laatste maanden daar en maak van je laatste gezin wederom een topgezin!

    Hele dikke kus,
    Machteld