No stress

• “I don´t wanna work today
• Maybe I just wanna stay
• Just take it easy cause there´s no stress”

Geen stress dus... Dat klopt helemaal. Het weekend is weer over, veel mensen moeten morgen weer werken. Maar gelukkig is het afgelopen weekend heel mooi weer geweest, waardoor je iedereen bij het zwembad kunt vinden. Jong en oud, het maakt niet uit.

Zaterdagochtend rond een uur of elf gingen Constanza en ik naar Praia Clube. Hier hebben we heerlijk op ons ligbedje aan het zwembad gelegen (worden jullie al jaloers?). Rond de 30 graden, volop in de zon, heerlijk. Ik lag daar op het ligbed weg te smelten, terwijl ik andere mensen bekeek. Het is grappig om te zien wat iedereen doet. Je ziet een groep stoere mannen vol met tattoo's van Jezus, verschillende Chinese tekens en veel meer verschillende dingen, aan een plastic tafeltje zitten met een biertje of guaraná in hun hand. Aan de andere kant lagen een paar tieners aan de rand van het zwembad om wat verkoeling te zoeken. En achter me zat een groepje mensen rond de 40/50 jaar met een Ipod en boxjes, lekker muziek te luisteren en bier te drinken. Kortom het was een gezellige boel, iedereen doet zijn eigen ding en is aan het genieten: “No stress”.

Vandaag, zondag, was het het zelfde verhaal. Dit keer gingen Constanza, een paar vriendinnen en ik naar Beach Clube Cajuba. Dit is in principe het zelfde als Praia Clube: een club waar je kunt sporten, zonnebaden en lunchen. Cajuba is een stuk kleiner dan Praia Clube. Cajuba ligt ook dichter bij het centrum. Ik vind het een mooi contrast: als je in de club bent dan heb je het gevoel dat je op een plek bent waar je heerlijk kunt genieten, een vakantieplaats. Die vakanties waar we altijd heen gingen toen we nog kleiner waren. In een tentje camperen in Spanje of Frankrijk, lekker de hele dag bij het zwembad hangen, veel kleine kinderen om je heen, palmbomen, een bar, etc. Maar je hebt één punt waar je een overzicht van de stad hebt, je ziet alle flats, wegen en drukte. Heel apart vind ik dit. Maar hier dus ook weer: “No stress”.

Maar het mooiste van de Braziliaanse bevolking vind ik toch echt dat ze zo lief en warm zijn. Je bent altijd welkom. Ik kom net terug van een verjaardag. Isabella wordt morgen jarig en dat hebben we vandaag gevierd. Ze is een vriendin van Constanza en zo ken ik haar dus ook. Een super leuk meisje, toen ik hier pas tien dagen was zag ik haar voor het eerst. Het was op de verjaardag van Constanza en ze reageerde meteen al op me alsof ik haar al jaren kende. En vandaag dus haar verjaardag. Haar familie had ik nog niet ontmoet, voor vanavond kende ik alleen haar zusje (van gezicht) en haar neef. Isabella stelde me aan iedereen voor en ik werd meteen door hen opgevangen. Met haar opa heb ik heel lang staan praten over de Rotary, want hij was ook een Rotary lid. Haar moeder vroeg meteen wanneer ik weer zou komen om een film te kijken of om iets anders te doen. Haar oom begon allemaal grapjes te maken. Een gezellige, gastvrije familie dus. En het is niet alleen deze familie, maar alle families hier. “Mijn huis is jou huis”, of hoe we dat hier zeggen “Minha casa é sua casa”.

Zaterdag avond had ik ook een feestje. De zus van mijn opa hier, werd 90 jaar. De hele familie was er en het was ontzettend gezellig. Mijn nichten en neven waren er ook, twee van hen speciaal overgekomen vanuit Brasilia om bij deze verjaardag te kunnen zijn. Vrijdag gekomen en zondag weer weg gegaan met het vliegtuig. Zoals bij bijna alle feesten hebben we gegeten. Ondertussen kwam er leuke Braziliaanse samba muziek, muziek uit de 80's en de Braziliaanse Hookey-Pookey (volleyballers kennen dit liedje sowieso). Opa en oma de dansvloer op, kleine kinderen van 5 jaar en alles ertussen in. Mijn vader stal de show met zijn voet. Inmiddels loopt hij zonder krukken, maar heeft hij nog steeds een 'verstevigingslaars' nodig om een beetje normaal te kunnen lopen. Met de hele familie hebben we staan dansen tot een uur of twee. Toen kwamen mijn nichten en neven op het idee om naar een bar te gaan waar ze het thema 'Back to the 80's' hadden. Een Liveband speelde oude muziek, vooral Portugees, maar ook enkele nummers in het Engels. Het was leuk om een keer uit te gaan met al mijn neven en nichten. Het is een familie die wel van een feestje houdt. Ik pas er dus helemaal tussen. Mijn familie is er ook van overtuigt dat ik het leven in Nederland niet ga volhouden. Ze zijn er bijna zeker van dat ik terug ga keren hier naar Minas Gerais. In de toekomst kijken kan ik niet, maar wie weet...